سعة عفو الله تعالى ورحمته للتائبين
Ebû Hüreyre (r.a.)’dan rivayetle, dedi ki: “Resûlullah (s.a.s.) şöyle buyurdu:
“Allah-u Azze ve Celle mahlukatı yaratmayı taktir buyurduklarında, kendi katında, arşın üstünde bulunan Levh-i Mahfuz’una (kudret kalemine emrederek): “Şüphesiz Benim rahmetim gazabıma galiptir” diye yazdı.”[1]
v Yine Buhârî’den gelen (7404) bir rivayet lafzı şöyledir:
“Allahu Teâlâ mahlukatı yaratacağı vakit, kendi nefsi hakkında hükmetmiş olmakla, kendi katında, arşın üstünde bulunan kitabına (Levhi Mahfuza): “Rahmetim gazabımı aşıyor” diye yazdı.”
v Buhârî’de (7453) geçen başka lafzı şöyledir:
“Allahu Teâlâ mahlukatı yaratacağı zaman, kendi katında, arşın üstünde bulunan (kitabına): “Hiç şüphesiz, Rahmetim gazabımı geçti” diye yazdı.”
v Bir başka lafzı (7554) ise şudur:
“Yüce Allah (c.c.) mahlukatı yaratmadan önce, (kitabına): “Hiç şüphesiz, Rahmetim gazabımı geçti” diye yazdı. Öyle ki bu, kendi katında ve arşın üzerinde bulunan (Levh-i mahfuzunda) yazılı hâldedir.”
v Müslim’de (2751) gelen bir hadis lafzı ise şöyledir:
“Yüce Allah mahlukatı yaratmadan önce, kendi katında, arşın üzerinde olan kitabına: “Şüphesiz Rahmetim gazabıma galiptir” diye yazdı.”
v Müslim’in başka hadis lafzı ise şöyledir:
“Allahu Teâlâ mahlukatı yaratmayı takdir ettiğinde, kendi nefsi hakkında hükmetmiş olmakla, kendi katında bulunan (Levh-i mahfuz): “Muhakkak ki Rahmetim gazabıma galiptir” diye yazdı.”
v Müslim yine kısaltılmış olarak şu lafzı da rivayet etmiştir:
“Allah-u Azze ve Celle şöyle buyurdu: “Rahmetim gazabımı (öfkemi) geçti.”
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Müttefekun aleyh. Hadisin lafzı (3194) Buhârî'ye aittir.