1. ผู้ที่มีความประสงค์จะทำหัจญ์หรืออุมเราะฮฺ ในกรณีนี้จำเป็นที่เขาจะต้องย้อนกลับไปที่เขตมีกอตเพื่อทำการเหนียตครองอิหฺรอม และหากเขาไม่กระทำเช่นนั้น แท้จริงเขาได้ละทิ้งสิ่งที่เป็นวาญิบในการทำอุมเราะฮฺ และสำหรับเขานั้นจะต้องเชือดฟิดยะฮฺ ณ นครมักกะฮฺ และทำการแจกจ่ายให้กับคนยากจนที่นั่น

2. ส่วนกรณีผู้ที่ผ่านเขตมีกอตโดยไม่มีความประสงค์จะทำหัจญ์หรืออุมเราะฮฺ กรณีนี้ไม่มีอะไรสำหรับเขา ถึงแม้ว่าระยะเวลาที่จะพำนักอยู่ในมักกะฮฺจะยาวนานหรือไม่ก็ตาม ทั้งนี้หากเราบังคับว่าต้องเหนียตครองอิหฺรอมตอนที่จะผ่านมีกอตแล้ว ก็เท่ากับว่าการทำหัจญ์หรืออุมเราะฮฺเป็นที่วาญิบกว่าเขามากกว่าหนึ่งครั้ง ทั้ง ๆที่ได้ปรากฏจากท่านนบีว่าหัจญ์และอุมเราะฮฺไม่เป็นที่วาญินอกจากเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ส่วนนอกจากนั้นถือเป็นสุนัต และนี้คือทัศนะที่มีน้ำหนักกว่าในบรรดาทัศนะของอุละมาอฺเกี่ยวกับกรณีผู้ที่ผ่านมีกอตโดยไม่ได้เนียตครองอิหฺรอม กล่าคือเมื่อเขาไม่มีความประสงค์จะทำหัจญ์หรือุมเราะฮฺ ก็ไม่มีอะไรแก่เขา และไม่จำเป็นที่จะต้องเหนียตครองอิหฺรอม ณ มีกอต