偽りは消滅する

記事 トピックの説明
題名: 偽りは消滅する
言語: ウズベク語
執筆者: バービル・アフマド
更新された日付: 2007-07-02
リンク: http://IslamHouse.com/35925
Detailed Description

Ислом Нури

Маколалар

 

 «…Чунки ботил йуколгувчи нарсадир.»
 

Бу киссани бир мусулмон даъватчи хикоя килиб берган эди:

Бир йигит бўлар эди.  У Роббисини унутган, шу сабабдан ўзини хам унутган  эди… Бебошлиги, кайсар ва ёмонлиги билан ном чикарган,  хатто кўп одамларга азият берган, зулм килганлигидан, одамлар Аллохдан унинг ёмонлигидан нажот беришини cўраб,  уни дуоибад килган, каргаган  эдилар. Яхши солих инсонлар унга кўп марталаб насихат килишган, лекин у кабул килмаган, кўп марталаб огохлантиришган, кулок осмаганди. Хаёти шахватлар зулумати ичра кечарди.  Бир марта жуда кучли даъватчи киши унга ваъз айтган эдилар. Таъсирланиб, хатто кўзларига ёш хам олганди. Энди у Аллох ва Росулига ижобат этади деб гумон килинганди, лекин афсуски, эски холатига кайтиб, гўёки хеч качон, хеч нарса билмаган,  эшитмагандек  маъсиятларида давом эта берди. Масжид юзини хатто жума кунлари хам кўрмасди. Коронгу тушгач ўзининг  бир гурух бебош огайнилари билан кўчага  чикиб кетар, тонг отгандагина кайтиб келарди. Келгач, кун буйи уйкуга гарк бўларди. Ишдан бўшаб кетган, динию- дунёси касодга учраган эди. Муштипар онаси эса ўгилнинг бу холатидан кўп йиглаб, эзилиб адойи тамом бўлган  эди. Баланд кўтарилган мусика билан ухлаб шу билан уйгонарди. Хонаси деворлари уятсиз, бехаё суратлар ила «безанган» эди. Гиёхвандлик моддаларини истеъмол килишга  каттик ружу кўйган, мастлик унинг аклию рухини эгаллаган эди.  Аллохга маъсиятлари  ортсада, лекин Аллох неъматларини ундан дариг тутмасди. Аллохга исёнда давомий бўлаётган бўлсада, Мехрибон зот унга мухлат бериб, умр берарди. Куръондан бошка хамма нарсани тинглар, диндан ўзга хамма нарсани тушунар, Аллох зикридан айри хамма нарсани севарди. Субханаллох! Аллохни танимас экан, кандай хам  хароба у калблар… Субханаллох! Аллохдан юз ўгирган экан, кандай хам ўтмас у туйгулар…        Шу тарзда   йигитнинг кунлари маъсиятлар коронгулиги билан копланган, гунохлар губори билан ўралган тарзда  ўтиб борарди. Солих инсонлардан бири бу осийни маъсиятлар чукуридан чикариш  йўлини излай бошлади. Илм ахли ва доно одамларнинг кўрсатмалари бўйича бу йўллардан бири- фойдали панду- насихатлар, илмий мавъизалар ёзилган кассеталарни хадя килиш, одамларнинг  уйларига, машиналарига олиб киришдир, токи насихатгўйнинг  сўзларини таъсири уларнинг калбларига ётсин. Йигитга бир нечта  таъсирли мавъизалар ёзилган кассеталар хадя килди. У олди-да машинасининг кутисига бепарвогина ташлаб кўйди. Уларни  тинглашни ўйлаб хам кўймади. Кунларнинг бирида йигит ўз машинасида Даммам  шахрига сафарга чикди. Йўл олис, зерикмаслик учун мусика эшитиб кетарди. Кассеталарни унисини кўйиб, бунисини кўйиб зерикди-да, вакт ўтказиш учун халиги мавъизалардан бирини  кўйди.  Кассета аста секин тингловчига, ихлос эфирлари оркали, сидк тўлкинларида таралар экан, калбдаги иймон тебранмаларини кўзгата бошлади. Йигит кассетани  диккат билан тинглай бошлади. Мавзу Аллохдан кўркиш  ва такводорлар хакида эди. Сўзлар унинг калбига сизиб кириб, у ерда мустахкам карор топа бошлади. Кассета тўхтади. Йигит хали бир кун келиб Аллохга хисоб бериш, унга йўликиш хакида  ўйлай бошлади ва  иккинчи кассетани кўйди. Бу кассета эса тавба ва тавба килувчилар хакида эди. У кўнгилни бузувчи ва хафа килувчи ўтмиши хакида ўйлар экан, кўзидан ёшлар томганча кассеталарни бирин- кетин алиштирарди. Бу манзара, холат тили билан гуё: «Эй имон келтирганлар! Сизларни тирилтирувчи нарсага чорлаганларида, Аллох ва Расулга жавоб килингизлар!»(Анфол: 24) деяётгандек эди. Даммамга якинлашиб колди, лекин у сухбатлар огушига тушиб колганидан, каттик таъсирланганидан, хатто, машинасини хам бошкара олмай колди, чунки унинг калбига иймон окими куйилиб кириб, уни силкита, титрата бошлаганди. «Сизлар тогларни кўриб(мангу) котиб турувчи деб ўйларсиз. Холбуки, улар хам худди булутлар сузиб юргандек хавода сузиб юрарлар. Бу барча нарсани пухта килган зот-Аллохнинг синоатидир...!» (Намл: 88)        Шахарга етиб келди. Йигит шахарга киришдан олдин Иймон шахрига кадам кўйди. Хаётга караши ўзгарди. Хаётга авваллари жохил, осий инсонни  назари билан боккан бўлса, энди у Аллохга тавба килган банда сифатида карарди. Масжидга кадам босди….. У ерда кўз ёшлари ва сув ила тахорат ола бошлади. Масжидга кириб, хаётини намоз билан бошлади  ва янги умр сахифасини  очди. «Яна айтинг: «Хакикат (Яъни Ислом) келди ва ботил (куфр) йуколди. Чунки ботил йуколгувчи нарсадир.» (Исро: 81)  Йигит  уйига саломат келди ва ўзи билан ганимат-ўлжалар олиб кайтди. Яъни маъсиятлардан саломат бўлган холида ва тоатлардан ганимат килган, жамлаган холида кайтди. Уйига чикиб кетганидан кўра бошка юз билан кирди. Чунки маъсият, гунохлар ва хатолар эгасини юзи билан чиккан бўлса, тавба, инобат ва тоат нури билан яшнаган юз билан кайтиб келди. Якинлари таажжубланишди: «Эй фалончи сенга нима бўлди?». Йигит: «Хаётимда улкан вокеа содир бўлди. Аллохга кайтдим, Аллохга тавба килдим, Аллох сари йўл топдим» дерди-ю кўз ёшлардан ўзини тўхтата олмасди. Унга кўшилиб оила аъзолари  йиглашарди. Бу - хурсандчилик ёшлари деб аталмиш ёшлар эди…
Тўлди, тошди сурур менда
Хатто, унинг улканлигидан
Кўз ёшладим хурсандлигимдан.
Уй чироклари ёришиб кетди. Эшитган одамлар келиб, Аллохга тавба килган йигитни Роббисига кайтгани билан табриклай, уни бу насиб бўлган неъмат билан кутлай бошлашди.
Гар куллар
  кексайиб, колишса кучдан
Хожалар озод килар, кўрсатиб химмат.
Лекин Сен
  Холиким, авлосан   ўз караминг-ла
Кулликда
  кечди  умрим, озод эт жаханнамингдан.
 «Айнан ўшалар шундай зотлардирки, Биз улардан килган гўзал амалларини кабул килурмиз ва жаннат эгалари каторида уларнинг ёмонликларидан ўтиб юборурмиз. (Бу) уларга ваъда килиб юрилган хакконий ваъдадир.
(Ахкоф 16)
Эй Одам боласи, сен Менга дуо килгунингча ва то мендан ёрдам
cўраб илтижо этгунингча Мен сенинг  килган гунохларингни кечириб келаман. Ва уларга парво килмайман. Эй Одам боласи, агар сени гунохларинг кўплигидан осмондаги булутларга етса хам, тавба килиб Мендан магфират cўрасанг, Мен сени кечираман. Эй Одам боласи, агар сен Мени олдимга бутун ер юзини тўлдирган гунохларинг билан келсанг-у, лекин Менга ширк келтирмаган холингда рўбаро бўлсанг, Мен сени ер юзини тўлдирган  магфиратим  билан карши оламан.   
(Анас розияллоху анхудан Термизий ва Ахмад ривоятлари)
Шайх Оиз ал-Карнийнинг «Аллохга кайтган йигитлар» китобидан
  Мухаммад Бобур Ахмад таржимаси.

Go to the Top