หะดีษที่ 29 - ค้นหาลัยละตุลก็อดรฺในสิบคืนสุดท้ายของเราะมะฎอน

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงเมตตา ปรานียิ่งเสมอ

 

หะดีษบทที่ 29

ค้นหาลัยละตุลก็อดรฺในสิบคืนสุดท้ายของเราะมะฎอน

 

 

عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا قَالَتْ : كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُجَاوِرُ فِي الْعَشْرِ الأَوَاخِرِ مِنْ رَمَضَانَ، وَيَقُولُ : «تَحَرَّوْا لَيْلَةَ الْقَدْرِ فِي الْعَشْرِ الأَوَاخِرِ مِنْ رَمَضَانَ». (البخاري رقم 1880)

 

ความว่า จากท่านหญิง อาอิชะฮฺ เราะฎิยัลลอฮฺ อันฮา เล่าว่าท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้เก็บตัวอิอฺติกาฟในช่วงสิบวันสุดท้ายของเดือนเราะมะฎอน และท่านได้กล่าวว่า “พวกท่านจงค้นหาลัยละตุล ก็อดรฺในช่วงสิบวันสุดท้ายของเราะมะฎอน”  (รายงานโดย อัล-บุคอรีย์ หมายเลข 1880)

 

คำอธิบายหะดีษ

คำว่า “تَحَرَّوا” (จงแสวงหา) หมายถึง การตั้งเจตนาพร้อมการมุ่งมั่นในการกระทำบางสิ่งบางอย่างเป็นการเฉพาะ

            ในหะดีษข้างต้นในขณะที่ท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม อิอฺติกาฟสิบคืนสุดท้ายของเดือนเราะมะฎอนนั้น ท่านสั่งให้บรรดาเศาะหาบะฮฺใช้ความพยายามในการค้นหาคืนลัยละตุลก็อดรฺ เพื่อที่จะได้มาซึ่งความประเสริฐของคืนนั้นในสิบวันสุดท้ายของเดือนเราะมะฎอน โดยการเสียสละเวลาอิอฺติกาฟในมัสยิด

            ดังมีหะดีษที่รายงานโดยมุสลิมและอัต-ติรมีซีย์ ว่า

 في رواية مسلم والترمذى بلفظ : «رَأَيْتُ ليَلَةَ القَدْرِ فَأُنْسِيْتُهاَ، فَاطْلُبُوْهَا فِي العَشْرِ الأَوَاخِرِ، وَهِيَ لَيْلَةُ رِيْحٍ وَمَطَرٍ وَرَعْدٍ»

 

ความว่า  ท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า “ฉันได้เห็นค่ำคืนลัยละตุลก็อดรฺ หลังจากนั้นฉันถูกทำให้ลืมมัน ดังนั้น พวกเจ้าจงแสวงหามันในช่วงสิบวันสุดท้ายของเดือนเราะมะฎอนเถิด นั่นคือ ในคืนที่ปรากฎลมพัด ฝนตก และฟ้าร้อง” (ตุหฺฟะตุล อัล-อะหฺวะซีย์ 3/504)

 

ทัศนะที่ถูกต้องที่สุดมีว่า ค่ำคืนลัยละตุลก็อดรฺจะปรากฎในเดือนเราะมะฎอนก่อนสิบวันสุดท้าย  และจะปรากฏในคืนเลขคี่โดยมิได้ระบุว่าจะเกิดขึ้นเป็นคืนใด

            ท่านอิบนุ หะญัร อัล-อัสเกาะลานีย์ กล่าวในฟัตหุลบารีย์ว่า บรรดาอุละมาอ์มีทัศนะที่ไม่สอดคล้องเกี่ยวกับค่ำคืนลัยละตุลก็อดรฺมากกว่าสี่สิบทัศนะ ทัศนะที่ถูกต้องที่ถูกคือ ค่ำคืนที่เป็นเลขคี่ของสิบคืนสุดท้าย ที่คาดว่าใกล้เคียงความถูกต้องที่สุด นั่นคือ คืนที่ยี่สิบเอ็ด หรือยี่สิบสามตามทัศนะของอัช-ชาฟีอีย์ และคืนที่ยี่สิบเจ็ดตามทัศนะของอุละมาอ์ส่วนใหญ่ (ตุหฺฟะตุล อัล-อะหฺวะซีย์ 3/505)

 

บทเรียนจากหะดีษ

1.      ส่งเสริมให้มีการอิอฺติกาฟในสิบวันสุดท้ายของเดือนเราะมะฎอนเพื่อเป็นการเจริญรอยตามซุนนะฮฺของท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม

2.      เป้าหมายของการอิอฺติกาฟได้แก่ เพื่อให้ได้มาซึ่งความบะเราะกะฮฺ และความประเสริฐของค่ำคืนลัยละตุลก็อดรฺ

3.      ให้มีความตั้งใจเข้มแข็ง จริงจังในการประกอบอะมัลที่ดีในช่วงสิบวันสุดท้ายของเดือนเราะมะฎอน

4.      ความประเสริฐของสิบวันสุดท้ายของเดือนเราะมะฎอน ซึ่งจะเกิดค่ำคืนลัยละตุลก็อดรฺในค่ำคืนใดค่ำคืนหนึ่ง และท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ได้ตระหนักในเรื่องนี้ด้วยการเจาะจงอิอฺติกาฟในสิบคืนดังกล่าว และท่านได้สั่งเพื่อให้บรรดาเศาะหาบะฮฺค้นหาค่ำคืนลัยละตุลก็อดรฺอย่างจริงจังด้วย

5.      ความประเสริฐของการอิอฺติกาฟในสิบวันสุดท้ายของเดือนเราะมะฎอนและความประเสริฐของการค้นหาค่ำคืนลัยละตุลก็อดรฺอย่างจริงจัง