มารยาทในการศึกษาหาความรู้

สารบัญเนื้อหา

1- มารยาทของครูผู้สอน

ถ่อมตนและไม่ถือตัว

มีจรรยามารยาทที่งดงาม

ผู้สอนจะต้องสอนแบบเว้นวันเพื่อคนจะได้ไม่เบื่อและปลีกหนี

จะต้องสอนด้วยเสียงดัง และทวนคำพูดสองหรือสามครั้งเพื่อให้คนเข้าใจ

การแสดงความโกรธในขณะการสอนและตักเตือนเมื่อเห็นหรือได้ยินสิ่งไม่ดี

ต้องอธิบายคำตอบยาวกว่าคำถามในบ้างครั้ง

ผู้สอนตั้งคำถามเพื่อทดสอบวิชาความรู้ของผู้เรียน

ไม่บอกสิ่งที่คลุมเครือต่อหน้าสาธารณะชนทั่วไป แต่ควรจัดประเภทผู้เรียนเป็นคณะ ๆ เพื่อป้องกัน

ไม่ให้เกิดความเข้าใจคลาดเคลื่อน

เว้นการห้ามปรามความชั่วเมื่อเกรงจะเกิดภัยที่อันตรายกว่า

ทุ่มเทวิชาความรู้ให้แก่บุรุษและสตรีเมื่อเห็นพวกนางมีความพร้อม

การอบรมสั่งสอนผู้อื่นในเวลากลางคืน หรือกลางวัน ทั้งบนพื้น หรือบนยานพาหนะ

ดุอาและคำที่ควรกล่าวปิดท้ายการพบปะหรือประชุม

2- มารยาทของนักเรียนนักศึกษา

ท่านั่งของนักเรียนนักศึกษา

การให้ความสำคัญต่อการร่วมกลุ่มกับกลุ่มศึกษาวิชาและกลุ่มขัดสมาธิที่มีอยู่ตามมัสยิดต่าง ๆ และเขา

ควรจะนั่งลงตรงไหน หากมาถึงในขณะที่คนอื่นต่างนั่งอยู่ในกลุ่มเรียบร้อยแล้ว 

การนั่งเป็นวงกลมในทึ่ชุมนุมเพื่อรำลึกถึงอัลลอฮฺหรือศึกษาหาความรู้

การให้เกียรติต่ออุลามาอฺ (นักวิชาการ) และผู้อาวุโส

การเงียบเพื่อสดับฟังคำพูดของอุลามาอฺ

เมื่อได้รับข้อมูลข่าวสารที่ไม่เข้าใจ ก็จงไต่ถามผู้รู้จนเข้าใจ

การทบทวนความจำที่เป็นอายัตอัลกุรอานหรือสิ่งอื่น ๆ

ต้องตั้งสมาธิและตั้งใจฟัง

การออกเดินทางและยอมระกำลำบากเพื่อแสวงหาความรู้ ตลอดจนการพยายามตักตวงวิชาพร้อมกับ

แสดงกริยาน้อบน้อมถ่อมตนในทุกโอกาส

การมุ่งมั่นตักตวงวิชา

การบันทึกความรู้

หากละอายที่จะถาม ก็ให้คนอื่นช่วยถามแทน

การเข้าประชิดอิหม่ามในเวลาอบรมสั่งสอน

การมีมารยาทที่ดีในที่ชุมนุม